Για άλλη μια φορά στήνονται οι κάλπες του παραλόγου και της υποκρισίας. Έχουμε φοιτητικές εκλογές και οι… φοιτητές ανά την Ελλάδα θα κληθούν να συμμετάσχουν σε μια πρόβα τζενεράλε για τις Ευρωεκλογές.
Η πολιτικοποίησή τους μετατράπηκε σε ένα κακέκτυπο της χυδαίας πολιτικής διαμάχης που δίνουν και τα κόμματα της μεγάλης πολιτικής αρένας. Αντί οι νέοι να προτείνουν μια νέα πολιτική σκέψη, μπαίνουν και αυτοί σε στρατόπεδα-μαντριά υπηρετώντας τις επιταγές των πολιτικών προϊσταμένων τους. Ψήφοι που αγοράζονται με σφηνάκια και 5άρια στα μαθήματα, πλαίσια αρχών εκτυπωμένα από τα κομματικά επιτελεία, συμπλοκές φοιτητών και υβριστικά συνθήματα είναι λίγα από τα events που συνοδεύουν κάθε χρόνο τις φοιτητικές εκλογές.
Όχι δεν είναι πολιτική έκφραση αυτή η διαδικασία, είναι τα πλοκάμια του πολιτικού κατεστημένου, που μαζεύει ψηφαλάκια, στρατολογεί και εκπαιδεύει – με τους κανόνες που και το ίδιο λειτουργεί – τον πολιτικάντη του μέλλοντος: τραμπούκο, λαϊκιστή, αγράμματο, αλλά με ντοκτορά στη κομματική λαμογιά.
Οι φοιτητοπατέρες ως δια μαγείας ενδιαφέρονται για τα προβλήματά των φοιτητών λίγες μέρες πριν τις εκλογές. Τα τηλέφωνα παίρνουν φωτιά. Τι πραγματικά όμως πέτυχε τόσα χρόνια αυτό το κομματικοποιημένο και διεφθαρμένο φοιτητικό κίνημα; Τα Πανεπιστήμια μας έχουν οδηγηθεί σε τέλμα και δε γίνεται καμία προσπάθεια να ξεκολλήσουν. Οι φοιτητικές παρατάξεις τόσα χρόνια το μόνο που ζητούσαν ήταν περισσότερα χρήματα, περισσότερα προνόμια, ευκολότερα πτυχία. Ίσως σε μια μελλοντική κατάληψη, απαξιωμένα όπως είναι, δε θα ενδιαφερθεί κανένας να ξανανοίξουν.
Ο χώρος των εκλογών είναι κατειλημμένος από χιλιάδες αφίσες, η μία δίπλα στην άλλη ως ταπετσαρία, ο καθένας θέλει να κάνει γνωστή την παρουσία του αδιαφορώντας για οτιδήποτε άλλο. Η κορωνίδα του Πνεύματος και της Επιστήμης – που θα έπρεπε να είναι για κάθε χώρα το Πανεπιστήμιο – μεταμορφώνεται σε έναν οχετό, αποκρουστικό για κάθε έννοια έρευνας, μελέτης ή ακόμα και πραγματικής πολιτικής σκέψης.
Δεν είναι όλα μαύρα όμως. Σε πάρα πολλά Πανεπιστήμια ανεξάρτητοι φοιτητές οργανώνονται και δημιουργούν τις δικές τους ομάδες διεκδικώντας μερίδιο στις εκλογές. Βρίσκονται μακριά από κομματικές νοοτροπίες και εκφράζουν έναν πραγματικό πολιτικό πολιτισμό και σκέψη. Τα κόμματα δεν έχουν θέση στα πανεπιστήμια. Η κομματική δράση έχει όλο το χώρο να αναπτυχθεί έξω από αυτά.
Η αλλαγή δε μπορεί να έρθει ακολουθώντας ένα φθαρμένο και αναχρονιστικό μοντέλο που απέτυχε. Αφήστε επιτέλους τους νέους να σκεφτούν και να εκφραστούν ελεύθερα, δημιουργικά και πρωτοπόρα.
