Η «δημοκρατορία» ως δική μου λεκτική σύλληψη στα ελληνικά, για να περιγράψει την «δημοκρατική δικτατορία» των καιρών μας, που επιβάλλουν οι κοσμοκράτορες του σκότους του αιώνος τούτου
σε λαούς που κυβερνώνται από υποχείριά τους, πρωτοεισήλθε στο ευρωπαϊκό πολιτικό λεξιλόγιο στην Ισπανία (democratura, ως λογοπλαστική επιμειξία των λέξεων democracia και dictadura) λόγω και της μακράς παράδοσης της Ιβηρικής σε αυτού του είδους την διακυβέρνηση. Φαίνεται όμως πως ήρθε ο καιρός να πρωτοτυπήσουμε και εμείς, οι φορείς του νέο-ελληνικού πνεύματος, ανακτώντας και πάλι την οικουμενικότητά του.
Γιατί, μετά την απρόσμενη σημερινή (15.5.2014) απαγόρευση της συνέχισης της εκπομπής ΜΑΚΕΛΕΙΟ 4 του Στέφανου Χίου, λίγες ώρες μετά τις χθεσινοβραδυνές αποκαλύψεις του, σχετικά με την πιθανολογούμενη σύσταση παραδικαστικού κυκλώματος που αποφυλακίζει διεφθαρμένους μεγαλοαπατεώνες και καταχραστές του χρήματος του ελληνικού λαού, με την νομική, τουλάχιστον, στήριξη κυβερνητικών παραγόντων, είναι ηλίου φαεινότερον ότι εισερχόμεθα σε ένα περισσότερο προηγμένο διαχειριστικό κυβερνητικό καθεστώς, ένα καθεστώς δημοκρατικής παρωδίας που ενδεχομένως να αποτελέσει πρότυπο και για επόμενα «ινδοευρωπαϊκά χοιρίδια» υπό τον εκσυγχρονιστικό όρο ΤΗΛΕΔΗΜΟΚΡΑΤΟΡΙΑ.
Τα πιο σημαντικά χαρακτηριστικά της, απ’ ότι ψυχανεμιζόμαστε από τα παρ’ ημίν τεκταινόμενα, θα επικεντρωθούν στην τηλεδιαχείριση των «μαζών» όχι μόνο μέσω της στρεβλής τηλεοπτικής προβολής γεγονότων και προσώπων, ή της πλήρους αποσιώπησης κομβικών συμβάντων, κοινωνικών διαδικασιών και καταλυτικών ανθρωπίνων υπάρξεων, μέτρα τα οποία ούτως ή άλλως ήταν από καιρό εν δράσει, αλλά και από την απαγόρευση συγκεκριμένων τηλεοπτικών εκπομπών και την εκδίωξη, και ενδεχομένως καταδίωξη, ανυπότακτων δημοσιογράφων, οι οποίοι επιμένουν να διακηρύσσουν ότι «ο βασιλιάς είναι γυμνός», υποπίπτοντας έτσι στο παράπτωμα της προσβολής των θεσμών, παρά το ότι οι εκπρόσωποι των τελευταίων προσβάλλουν την δημόσια αιδώ με την προκλητική και αντιαισθητική πολιτική και όχι μόνον γύμνια τους.
Η πολιτική αυτή τηλεοπτική τύφλωση ως τακτική διακυβέρνησης, προφανώς προέρχεται από εγκεφάλους επηρεασμένους από ψυχεδελικής φύσεως ουσίες, του συρμού εις την αμερικανική κουλτούρα της εικονικής πραγματικότητας, η οποία πρωτοστατεί στις υπερπτήσεις του εθνικού τους ήρωα «σούπερμαν», του καθ’ ημάς «υπεράνθρωπου», ενός όντος με την κλασσική ιδεοληπτική παρόρμηση των χρηστών της διεθιλαμίδης του λυσεργικού οξέος (LSD) για birding, αίσθηση βεβαιότητας ότι μπορoύν να πετάξουν δίκην πτηνών, ως σύγχρονες «στυμφαλίδες όρνιθες» ή έστω κότες που νομίζουν ότι έγιναν κοράκια. Στην δική μας πολιτική πραγματικότητα, η παρόμοια αίσθηση των ταγών μας έχει μίαν πραγματιστική βάση, δεδομένης και της έμφυτης αρπακτικότητάς τους, την οποία επιδεικνύουν ως εκ της φύσεως τους και τα κοράκια.
Όμως, επειδή κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει, δεν σημαίνει ότι δεν βγάζει και τα τηλεοπτικά μάτια της αυθάδους, προπετούς και ιδιαίτερα ενοχλητικής δημοσιογραφίας. Για όσους εκ των υπηρετούντων το δημόσιο αυτό λειτούργημα δεν αντιλαμβάνονται τα επιτρεπτά όρια κριτικής, δεν αυτολογοκρίνονται και δεν αυτοευνουχίζονται, υπάρχουν και τα σωφρονιστήρια που επιβάλλουν «τα πουλιά» του Χίτσκοκ σε ολόκληρους ανθρώπινους πληθυσμούς. Από την άλλη μεριά, η χώρα μας είναι παραδοσιακά χώρα κυνηγών, και απ’ ότι γνωρίζω για την εβδομάδα από 18 έως 25 Μαΐου δεν έχει απαγορευθεί το κυνήγι. Πυρ ομαδόν, λοιπόν, και όποιο κοράκι πάρει ο Χάρος…
από τον Χρίστο Γούδη
Υποψήφιο Δημοτικό Σύμβουλο
με την «Ελληνική Αυγή για την Αθήνα»
