Πρακτικά, οι πληροφορίες αναφέρουν ότι η εντολή στον Γιάννη Ρουμπάτη είναι σαφέστατη. Ότι θα έχει την πλήρη στήριξη για να καθαρίσει…
Πρακτικά, οι πληροφορίες αναφέρουν ότι η εντολή στον Γιάννη Ρουμπάτη είναι σαφέστατη. Ότι θα έχει την πλήρη στήριξη για να καθαρίσει την «κόπρο του Αυγεία» όπου κι αν την εντοπίσει. Εμείς τη γνώμη μας για τον διοικητή της ΕΥΠ την έχουμε πει από την πρώτη στιγμή, το ήθος, την ακεραιότητά του, τη βαθύτατη γνώση που ενισχύεται από την πολύπλευρη εμπειρία του και το πολιτικό αισθητήριο που διαθέτει αποδεδειγμένα. Κατά συνέπεια, έχουμε λόγους να ελπίζουμε.
Η ευκαιρία είναι πολύ μεγάλη και δεν πρέπει να χαθεί. Ο διοικητής έχει ένα μεγάλο όπλο στην προσπάθειά του αυτή. Τη δημοσιογραφική του ιδιότητα και την καλή γνώση του περιεχομένου της μαγικής λέξης «ρεπορτάζ». Οι υποθέσεις, τα μέτωπα που υπάρχουν μέσα στην υπηρεσία δεν είναι λίγα. Και στους κύκλους αυτούς, συχνά οι πιο «καπάτσοι» είχαν την ικανότητα να παριστάνουν τις «αθώες περιστερές» και τους αρχαγγέλους της κάθαρσης.
Τα βήματα πρέπει να είναι αθόρυβα, αφού η ανάγκη να προστατευθεί η υπηρεσία για καλό της χώρας είναι πάνω από όλα. Δεν μπορεί η υπηρεσία να μην μπορεί να καθαρίσει τα του οίκου της και να τραβιέται στα δικαστήρια σε δημόσιες δίκες, παρουσία πλήθους ενδιαφερομένων, αρκετοί συνεργάτες πρεσβειών…
Σε όλα τα θέματα, έχοντας πάντα κατά νου ότι ο κανόνας ήταν και είναι η προσπάθεια χειραγώγησης καταστάσεων και διοικήσεων μέσω της εύσχημης και συστηματικής κατασυκοφάντησης του «εσωτερικού εχθρού», ο Γ. Ρουμπάτης πρέπει να λειτουργήσει ως δημοσιογράφος, συλλέγοντας πληροφορίες από όλες τις πλευρές μιας υπόθεσης.
Κανείς δεν είναι ανάγκη να γνωρίζει τι σκέπτεται το «αφεντικό». Υπάρχει και η «κατ’ αντιπαράσταση εξέταση» όπου προσφέρεται στον γνώστη των στοιχείων μιας υπόθεσης η ευκαιρία να καταλάβει πολλά. Εάν κάποια πλευρά εξυπηρετεί ιδιοτελείς σκοπούς, ή πρόκειται για απλούς γραφειοκρατικούς ανταγωνισμούς. Εάν μπορούν να «ευθυγραμμιστούν» και να εργαστούν για το καλό της χώρας με σαφέστατο και αυστηρότατο πλαίσιο οδηγιών, ή δεν μπορούν έχοντας εκπαιδευτεί στρεβλά στη υπηρέτηση ενός μεταπολιτευτικού «βαθέως κράτους»…
Όλα κρίνονται στο επίπεδο της «εντολής» και της «πολιτικής βούλησης». Αυτή στην τρέχουσα συγκυρία δείχνει παρούσα. Ποιος ασχολιόταν με την ΕΥΠ τόσα χρόνια; Με τη μέθοδο του κουκουλώματος των υποθέσεων δεν μαθαίναμε ποτέ τίποτε. «Σιγά μην πάω εγώ να βγάλω το φίδι από την τρύπα», ήταν η μόνιμη επωδός.
Εδώ υπήρχαν καταγγελίες ακόμα και για «βαλιτσάκια» παρακολουθήσεων που πηγαινοέρχονταν και δεν εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα της χώρας, αλλά ιδιωτικά. Κάποια μάλιστα φέρονται να αγνοούνται. Τι έγινε; Ασχολήθηκε κανένας; Εντοπίστηκαν; Είχε «χαθεί η μπάλα», ποιος παρακολουθούσε ποιον και γιατί. Και δε μιλούσε κανείς. Ούτε εμείς, διότι με τον καιρό αποκτάς… αλλεργία στα πίτουρα και τα κοτέτσια. Όταν μάλιστα παρενοχλείσαι…
Όποιος ανέβαινε στην εξουσία μπορεί να γλυκαινόταν από την προνομιακή πληροφόρηση και ως αποτέλεσμα ερχόταν η επιθυμία ελέγχου του ευρύτερου χώρου. Ακολουθούσε η «δημιουργία αυλής». Εκεί μέσα αναπτύσσονταν κάθε λογής «φρούτα» και τα αποτελέσματα ήταν σχεδόν νομοτελειακά… Μετέτρεψαν σταδιακά την πιο κρίσιμη υπηρεσία για την ασφάλεια της χώρας σε «Αυλή των θαυμάτων», όπου η αλήθεια και το ψεύδος είναι έννοιες σχετικές, μια Αυλή που περιλαμβάνει από τους πιο καθαρούς πατριώτες μέχρι τους πιο βρόμικους απατεώνες.
Όποιος θέλει να βρει την αλήθεια έχει κι άλλη μία – πέραν του «ρεπορτάζ» – αδιάψευστη μέθοδο. Το πώς ζει ο καθένας. Διότι αν ένας έχει π.χ. επιχειρήσεις σε εξωτικούς προορισμούς και άλλος δεν έχει για να βάλει… βενζίνη για να κινηθεί, έχεις μια πρώτη ένδειξη, ισχυρή και ενίοτε αδιάψευστη.
