Για πρώτη φορά μάλλον στην ιστορία της μεταπολιτικής Ελλάδος, υπήρχε πολιτικό ενδιαφέρον στις ορκομωσίες των εκλεγμένων στις περασμένες αυτοδιοικητικές εκλογές.
Τουλάχιστον από ό,σο θυμάμαι εγώ, τις προηγούμενες εκλογές σε αυτού του είδους τις ορκωμοσίες κυρίως παρίσταντο συγγενείς των εκλεγέντων. Άντε να υπήρχε και κανένα παραπολιτικό ενδιαφέρον με την παρουσία ή την μή παρουσία των διαφόρων επισήμων. Αλλά μέχρις εκεί. Αυτή την φορά όμως, και με δεδομένη την συμμετοχή στα περισσότερα αυτοδιοικητικά όργανα εκλεγμένων με την Χρυσή Αυγή, είχαμε αλυσιδωτές αντιδράσεις που αφορούν τόσο τις ορκομωσίες από μέσα, όσο και τα συμβάντα εκτός.
Προηγήθηκε τις προηγούμενες ημέρες η ορκομωσία στην Θεσσαλονίκη με την παρουσία του πρόσφατα αποφυλακισμένου Αρτέμη Ματθαιόπουλου και την λειτουργία των γηπεδικού τύπου κερκίδων με ανταλλαγή συνθημάτων μεταξύ “αντιφασιστών” που διοργάνωσαν “αντισυγκεντρώσεις” κατά της ορκομωσία των στελεχών της ΧΑ, και υποστηρικτών του κόμματος των τελευταίων.
Θα πρέπει κατ’ αρχάς να αναρωτηθεί κανείς περί της νομιμότητας των διαφόρων οργανώσεων τύπου ΚΕΕΡΦΑ, που διοργανώνουν τέτοιου είδους συγκεντρώσεις οι οποίες είναι σαφές ότι έχουν ως μοναδικό στόχο το να προκαλέσουν εμπόδια στην τέλεση των επισήμων αυτών τελετών ορκομωσίας (ανεξαρτήτως της ξεφτίλας που αυτοί έχουν υποστεί από συμπεριφορές τύπου Μπουτάρη και τους πολιτικούς όρκους κάθε είδους υφής που δίνουν οι αριστερίστικες οργανώσεις).
Στην Αθήνα όμως προσπάθησαν να αποφύγουν τέτοιου είδους γεγονότα, εφαρμόζοντας αυστηρό face control και εμποδίζοντας ακόμη και βουλευτή της ΧΑ να περάσει στον χώρο.
Για ακόμη μία φορά δηλαδή, οι “αντιφασίστες” αποτέλεσαν την δικαιολογία που μπόρεσε να χρησιμοποιήσει η αστυνομία προκειμένου να καταφέρει με “θεσμικό” τρόπο να αποτρέψει την συμμετοχή των “κακών” της Χρυσής Αυγής στις καταστάσεις που υπάρχουν τώρα. Το βίωσα και ο ίδιος στο πετσί μου πρόσφατα, στο Ναύπλιο, όπου οι αντιφασίστες που μαζεύτηκαν 15 άτομα, αποτέλεσαν την ιδανική δικαιολογια για μία άνευ προηγουμένου αστυνομική κινητοποίηση, που σαν σκοπό δεν είχε φυσικά άλλον παρά να εμποδίσει να γίνει η εκδήλωση.
Είναι σαφές ότι πρόκειται περί μίας παγιωμένης τακτικής στην οποία έχουμε αναφερθεί και στο παρελθόν. Και είναι όμως πλέον σαφές, ότι η εξωκοινοβουλευτική αριστερά, τύπου ανταρσύα και ΚΕΕΡΦΑ, αποτελούν το “μακρύ χέρι” όχι μόνον της κυβέρνησης, αλλά και όλων των υπολοίπων παραγόντων (εσωτερικών και εξωτερικών) που στόχο έχουν να επιτύχουν την φίμωση της Χρυσής Αυγής.
Αυτό βέβαια στην πράξη σημαίνει την “σχετικοποίηση” του όρου δημοκρατία, τον οποίο κατά τα άλλα υπερασπίζονται στο συνταγματικό τόξο. Αν δεν συνδυάσουμε όλα αυτά, με τον επερχόμενο αντιρατσιστικό νόμο αλλά και όλα τα υπόλοιπα που ακούγονται περί των διαφόρων μέσων με τον οποίο στην χώρα μας αλλά και στην ΕΕ σκοπεύουν να αποκλείσουν τα αναδυόμενα πατριωτικά κινήματα.
