Η Θράκη αποτελεί τον γεωγραφικό τόπο όπου δοκιμάζεται εμπράκτως ο καιροσκοπισμός και επικίνδυνος χαρακτήρας ενός κόμματος.
Η πρόσφατη επίσκεψη, μάλιστα, του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης στα Πομάκικα χωριά της Θράκης σπεύδει να επιβεβαιώσει τα λεγόμενα αλλά και να αποδώσει τα ανωτέρα χαρακτηριστικά στον εν λόγω πολιτικό σχηματισμό.
Για όσους δεν γνωρίζουν, μιας και δεν επιδιώχθηκε ιδιαίτερη δημοσιότητα στο θένα, οι συνοδεύοντες μειονοτικοί εκπρόσωποι του νομού έθεσαν ενώπιόν του και χωρίς αμφισβήτησή του, το θέμα της διγλωσσίας στα δημόσια σχολεία της περιοχής κάνοντας αναφορά στην τουρκική(!) και την ελληνική γλώσσα, απαξιώνοντας τους Πομάκους από τη μητρική τους γλώσσα.
Οι πομακικοί πληθυσμοί της Θράκης, όπως είναι γνωστό, έχουν μία γλωσσική ιδιαιτερότητα που αποτελεί βουλγαρικό ιδίωμα το οποίο ουδεμία σχέση έχει με την τουρκική γλώσσα, πέραν ενδεχομένως γλωσσικών δανείων που προέκυψαν, όπως σε όλες τις βαλκανικές γλώσσες, από την πολύχρονη σχέση υπόδουλου – εξουσιαστή κατά την οθωμανική κατάκτηση.
Συνεπώς, οποιαδήποτε παραποίηση του γλωσσικού αυτού ζητήματος δεν παραπέμπει απλά στην εγκυκλοπαιδική άγνοια ενός πολιτικού, που φιλοδοξεί να είναι ο επόμενος ηγέτης της χώρας, παρά αποκαλύπτει τη συναίνεση του ΣΥΡΙΖΑ να συμπεριληφθούν οι ορεσίβιοι της Θράκης σε «τουρκο»μουσουλμανικές πλειοψηφίες για την εξυπηρέτηση περαιτέρω αντεθνικών σχεδιασμών.
Οφείλουμε επίσης να διασαφηνίσουμε πως η θρησκευτική ταύτιση δεν παραπέμπει απαραιτήτως σε κοινή φυλετική καταγωγή ή σε κοινότητα συμφερόντων. Κάποιες φορές μάλιστα αυτή καθαυτή δεν είναι καθοριστική καθώς γνωρίζουμε τις διαφορές που χωρίζουν τους προτεστάντες από τους καθολικούς ή τους σουνίτες από τους αλαουίτες.
Ο εν λόγω πολιτικός σχηματισμός της Αριστεράς, πάντως, δεν μας εκπλήσσει με τουτς ακροβατισμούς του στη Θράκη, γιατί έχει απασχολήσει και στο παρελθόν τους πολίτες αυτής της χώρας, με τις ιδιαίτερες συμπεριφορές του επί του λαθρομεταναστευτικού αλλά και με τα τυχοδιωκτικά κυνήγια μαγισσών, αποσκοπώντας στη βίαιη αποδόμηση της ψυχής του λαού και των πεποιθήσεων που συσσωρεύει ο ιστορικός χρόνος, επιτείνοντας την παρακμή και την αδιαφορία σε μία χώρα όπου όλα τα στοιχεία έδειχναν πως οδεύει στην οικονομική καταστροφή.
Την ίδια τυχοδιωκτική πολιτική άλλωστε, στον γεωγραφικό αυτό χώρο, άσκησε και το ΠΑΣΟΚ που, όντας σε κατάσταση πλήρους αποσύνθεσης, βλέπουμε να ξαναγεννιέται ε την προσχώρηση πολιτικών, που για χρόνια υπηρετούσαν πιστά τις καταστροφικές τακτικές του κόμματός τους, στον ανερχόμενο αντιμνημονιακό χώρο της Αριστεράς. Ο ελληνικός λαός βρίσκεται για άλλη μία φορά και σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, αντιμέτωπος με έναν επίδοξο ηγέτη που επιδίδεται σε ασκήσεις γοητείας, μιμούμενος προκατόχους του, που ακόμη πληρώνουμε ακριβά τα «ονειροπολήματά» τους, ενώ είναι φανερό πως η αντιμνημονιακή λεγόμενη Αριστερά επιδιώκει να καταλάβει το κενό που άφησαν οι απερχόμενοι.
Οι ανατροπές που στη συνέχεια υποσχέθηκε ο κ. Τσίπρας στους απαξιωμένους γλωσσικά Πομάκους, επιχειρώντας να διαγράψει τη γλώσσα που τους διακρίνει από τους λοιπούς μειονοτικούς, θα πρέπει να γνωρίζει πως δεν προκύπτουν από μεγάλα λόγια και υποσχέσεις.
Η γνήσια αλλαγή είναι απόρροια της ανάγκης των κατεργασιών που επιτελεί ο χρόνος και των πολύ σιωπηλών διεργασιών στο μυαλό των ανθρώπων. Γι αυτό και τα γλωσσικά πυροτεχνήματα του κ. Τσίπρα το μόνο που μπορούν να μας επιβεβαιώσουν είναι πως, με την επικράτηση του –τάχα- αντιμνημονιακού ΣΥΡΙΖΑ, θα προκύψουν τα ίδια, μετονομασμένα μοντέλα, με τις Φραγκουδο-Δραγωνο-Ρεπούσηδες, να συνεχίζουν να στοιχειώνουν τις ζωές των κατοίκων αυτού του τόπου.
Σε τελική ανάλυση και με πολύ απλά λόγια, δεν μπορεί να διεκδικεί κανείς τον τίτλο του πολίτη του κόσμου, όταν θέτει εαυτόν στην υπηρεσία σχεδίων άλλων χωρών.
Πηνελόπη Πάχη
Λαμία
Πηγή «Ελευθεροτυπία»
