Image default
Θρησκεία

Ποιος ήταν ο Άγιος Παΐσιος;

Η παρουσία του ήταν παρουσία αγάπης· αληθινής και ανιδιοτελούς αγάπης χωρίς όρια.
Τα όριά της ήταν η απεραντοσύνη.
Ζούσε στους άλλους, χωρίς ποτέ να παύει να
είναι ο εαυτός του.
Ο πραγματικός εαυτός του ήταν ο πλησίον· ο κάθε πλησίον.
Έβγαινε κυριολεκτικά από την ατομικότητά του, για να προσφερθεί στους άλλους.
Και προσφερόμενος στους άλλους, ένωνε όλους μέσα του: στην αγάπη του, στην φροντίδα του, στην αγωνία του, και προπαντός στην προσευχή του.

Όταν άκουε τον πόνο σου η το δύσκολο πρόβλημά σου, αναστέναζε βαθιά. Έκανε τον πόνο η το πρόβλημά σου δικό του πόνο και δικό του πρόβλημα.
Σε έβαζε στην προσευχή του και δεν σε ξεχνούσε.
Σε στήριζε, δημιουργούσε προοπτικές, έδινε απαντήσεις και συμβουλές, που ίσως αμέσως δεν τις καταλάβαινες, αλλά αργότερα αντιλαμβανόσουν το νόημά τους.
Θυμόταν τα ονόματα όλων και τα προβλήματά τους. Εκείνος ξεχνούσε τα βάσανά του. Ευχαριστούσε τον Θεό για τους πόνους και τις αρρώστιες του. Ποτέ δεν ζητούσε την απαλλαγή του από αυτές.

Καυτηρίαζε ιδαίτερα την αδικία, αλλά και την διεκδίκηση δικαιωμάτων από πνευματικούς ανθρώπους.
Ο άνθρωπος, έλεγε, «όσο πιο κοσμικός είναι, τόσο περισσότερο δικαίωμα έχει· όσο πιο πνευματικός είναι, τόσο λιγώτερο δικαίωμα έχει…Ακόμη και πνευματικοί άνθρωποι ζητούν μια νομική δικαιοσύνη και λένε ότι πιστεύουν στον Θεό!
“Το δίκιο σου, το δίκιο μου”»[15]. Η διάνοιξη προς την παγκοσμιότητα γίνεται με την θυσία για τον άλλον.
Όσο περισσότερο ωριμάζει πνευματικά ο άνθρωπος, τόσο λιγότερα δικαιώματα διεκδικεί. Έτσι εφαρμόζεται η θεία δικαιοσύνη.
Ενώ η ανθρώπινη δικαιοσύνη, όσο τέλεια και αν εφαρμόζεται, δεν μπορεί να ενώσει τους ανθρώπους.
Δεν μπορεί και δεν ανήκει στην φύση της να αναιρέσει το « εμόν» και «το σον», τον ψυχρό αυτό λόγο, όπως λέει χαρακτηριστικά ο ιερός Χρυσόστομος, που διασπά την ενότητα των ανθρώπων[16].

Ζούμε σε εποχή, κατά την οποία όλα ισοπεδώνονται, και πριν από όλα το ανθρώπινο πρόσωπο. Η παγκοσμιοποίηση τείνει να μας κάνει σκέτους αριθμούς, η ακριβέστερα νούμερα. Στην θέση του ισοπεδωμένου ανθρώπου, που ασφυκτιά φυλακισμένος στον ίδιο τον εαυτό του, ο Γέροντας Παΐσιος πρόβαλε τον αυθεντικό άνθρωπο, τον παγκόσμιο, που «συγχωρεί» μέσα του ολόκληρο τον κόσμο, ολόκληρο το θεανθρώπινο είναι. Μας έδειξε με την παρουσία του, πως μας θέλησε εξαρχής ο Θεός και πως θέλει πάντοτε να γίνουμε.

Ο γέροντας Παΐσιος αναγνωρίζεται ως άγιος στην συνείδηση του πληρώματός της Εκκλησίας μας. Αμέτρητοι προσκυνητές από όλον τον κόσμο επισκέπτονται με ευλάβεια τον τάφο του στο Ιερό ησυχαστήριο «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος» στην Σουρωτή της Θεσσαλονίκης.
Στο φετεινό μνημόσυνό του, στις 12 Ιουλίου 2014, περισσότεροι από πενήντα χιλιάδες προσκυνητές, και άλλοι τόσοι και περισσότεροι κατά τις επόμενες δύο ημέρες, προσήλθαν και προσκύνησαν το μνήμα αυτού που ευχόταν και εξακολουθεί ασφαλώς να εύχεται υπέρ όλου του κόσμου.

[15]. Γέροντος Παϊσίου, Λόγοι Γ΄. Πνευματικός Αγώνας, Σουρωτή Θεσσαλονίκης 2001, σ. 103-7.

[16]. Ιω. Χρυσοστόμου, Υπόμνημα εις τας Πράξεις 7,2, PG 60,65.

blablaworldnews.blogspot.gr

Related posts

Τι λένε τα χαρτιά του ΣΥΡΙΖΑ για τη θρησκεία

ExnetΗellas

Τι συμβαίνει με την Ι.Μ Αγίας Σκέπης στην Πόλη και γιατί ανησυχεί η Αγκυρα; – Βρέθηκε το «χαμένο δισκοπότηρο» του βυζαντινού Ελληνισμού;

technical

Γεώργιος Κομνηνός Απαράδεκτο Μεγάλη Πέμπτη να γίνεται αγώνας ποδοσφαίρου

Kostas Ermes

Leave a Comment

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Accept Read More

Privacy & Cookies Policy